آرامش واژه ای کذایی در یک دنیای بی سر و ته است، آرامش تلقینی از توهمات مغزهای بی اعتنایی است که اسیر منیت هستند، آرامش را در نوشته هایی می‌توان یافت که قلم و کاغذهای آفریننده شان رنگ خون را ندیده اند، رنگ خشم را... آرامش پتکی محکم است در دستان ظالم، آرامش راهی بی پایان هست، به ناکجا آباد، نوشدارویی است پس از مرگ مظلوم، خفقان درونی ، خودکشی بدون درد، تقدسی مسموم و هرآنچه که انسان را به "هیچ" دلخوش می کند...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر