۵۱: تکرار مکررات

این لباس پوشیدنی نیست. این فکر کردنی نیست. این اشتیاق داشتنی نیست. این تکاپو این اضطراب این صدای درونم که مرا به ترساندن تشویق می کند واقعی نیست.
کنار می آیم نه با گذشته ی پوچم نه با آینده ی مجهولم بلکه با حال بی حالم. بله با این حال ناخوشم کنار می آیم. آنقدر که کناره بگیرد از شبح درونم. و من در آن لحظه جاودانه می شوم . فقط در آن ثانیه ی مقدس. و زمانی که فاحشه می شود. و بعد از آن سکوت، خاموشی و دوباره مرگ... و تکرارِ پایانِ جاودانگی.