خداوند جبار است! همین که انسان را قصه گو نیافریده، نشاندهنده ی جبر مطلق است، همین که قصه گویی را برای من سخت کرده، ظلمی آشکار است... قدرتش را از من دریغ کرده، در کتاب هایش قصه پردازی کرده و می کند، تا ابد ، قصه می پرواند، یکی که تمام شد ، بلافاصله بعدی را شروع می کند، ثانیه به ثانیه، خلق می کند و پایان می بخشد، با ساده ترین روش! قدرت... قدرت بی نهایت! قدرت تکبر می آورد چه برسد به این که حد و اندازه ای هم نداشته باشد! قدرت فساد می آورد، قدرت مساوی تباهی دیگران است ، و لاغیر. ببین به کجا رسیده که می گوید مرده ها را هم زنده می کند، و من در پس فکر اجتناب ناپذیر بودن این قدرت، باز فکر می کنم ، آنقدر می اندیشم، تا جرعه ای بنوشم از قدرت لایتنهایی اش، آنقدر می نشینم و فکر می کنم تا خودش، قدرتش را تسلیم کند... منتظر می مانم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر