این رخنه را دوست دارم. این ورطه ی خیال . این جدالی بین من و خود . این تنگ نگری دیگران که در تُنگ خود غرق شده اند را . این قطره ی جوستجوگر درونم را که به دنبال صدف نایاب دریای تنهاییست دوست دارم.
و من به دنبال تنفری تار و تیره به سایه ی یک زن میرسم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر